Αγάπες γεια σας. Άργησα η γκιόσα αλλά τι να κάνω. Μετά το φετινό Πάσχα είπα να ξεσκάσω και πετάχτηκα στην κολλητή μου στην Κύπρο. Γύρισα το μεσημεράκι και έχω βάλει κρασάκι και χαζεύω στο διαδίκτυο. Θέλω να μοιραστώ μαζί σας την φετινή πρώτη εμπειρία μου το Πάσχα ως παντρεμένη. Ήταν κάπου δέκα μέρες πριν το Πάσχα, όταν ο σύζυγος μου ο Παναγιώτης μου ανακοίνωσε πως θα ήθελε να καλέσουμε τους γονείς μας το Πάσχα στο σπίτι μας. Η ιδέα από την αρχή μου φάνηκε σαχλή γιατί οι σχέσεις των γονέων μας δεν είναι και από τις καλύτερες, αλλά ο Παναγιώτης επέμενε. Έτσι ο Γιώτης τηλεφώνησε στους γονείς μου κι εγώ στους δικούς του.
ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ
Με κόκκινο, τι θα έπρεπε να είχα προσθέσει
-Κυρία Στέλλα? (-)
-Ναι, ποιος είναι? Κατερίνα εσύ? Τι κάνει η Φώφη?
-Όχι κυρία Στέλλα, εγώ είμαι. Η Σπυριδούλα. (Σκρόφα, κάνεις πως δεν κατάλαβες!!)
-Η Σπυριδούλα? Ποια Σπυριδούλα?
-Κυρία Στέλλα, η νύφη σας. Η σύζυγος του γιου σας. (Η θεά που σου κάνει την χάρη να μιλά μαζί σου)
-Α ναι, τι κάνει ο Παναγιώτης, καλά είναι?
-Καλά, είμαστε κυρία Στέλλα, εσείς πως είστε? Ο κύριος Γιάννης? (Ο Παναγιώτης καλά είναι του κάνω κάτι κόλπα στο κρεβάτι που θα γούσταρα να σου αναλύσω αλλά φοβάμαι μήπως μου πάθεις κανένα εγκεφαλικό! Εύχομαι να σε κόψει φιλούρα και να μην προλαβαίνεις την χέστρα!)
-Τι να κάνουμε, εδώ μείναμε μόνοι σε ένα μεγάλο σπίτι. Τι να κάνουμε? Ήθελες κάτι?
-Χαίρομαι που είστε καλά. (Που να τα τινάξεις για να κληρονομήσουμε το μεγάλο σπίτι) Το Πάσχα έχετε προγραμματίσει κάτι?
-Εμείς κορίτσι μου είμαστε χριστιανοί και φυσικά προγραμματίζουμε το Πάσχα, πάμε στην εκκλησία, ψέλνουμε, στολίζουμε τον επιτάφιο, κάνουμε νηστεία και μετά το γλεντάμε.
- (Φοράμε καλά ρούχα από τους γύφτους για να κάνουμε πασαρέλα στο χωριό) Ναι, κι εγώ για το γλέντι ήθελα να σας πω. (Εύχομαι να μην μπορέσεις.)
-Ο Παναγιώτης που είναι? Στην δουλειά?
- (Ναι, θες να τον πάρεις στο κινητό να μην μου ζαλίζεις τα κολοκύθια). Κυρία Στέλλα, θέλετε να γιορτάσουμε όλοι μαζί φέτος το Πάσχα? Θα θέλαμε πολύ να τσουγκρίσουμε τα αυγά και τα ποτήρια μας μαζί με εσάς, τους δικούς μου στο σπιτικό μας.
-Ο Παναγιώτης που είναι?
-(Μου γλείφει το ... θες να το τραβήξω βίντεο και να στο στείλω?) Κυρία Στέλλα ακούσατε τι σας ρώτησα?
-Εσύ κορίτσι μου, άκουσες?
-Νομίζω πονοκεφάλιασα. (από τις μαλακίες σου)
-Μου κάνεις πνεύμα?
-(Ναι ρε βλήμα, αλλά τέτοια που είσαι λογικό να με ρωτάς). Όχι καθόλου, απλά θα ήθελα να μάθω αν έχετε κανονίσει για το Πάσχα!
-Σου είπα και πριν ότι δεν κανονίζουμε το Πάσχα.
-(Εμ βέβαια ποιοι άλλοι ηλίθιοι σας θέλουν στο σπίτι τους?) Μαγειρίτσα ας πούμε που θα φάτε φέτος?
-Γιατί ρωτάς?
-(Για να ρωτάνε οι βλαμμένες). Κυρία Στέλλα, θέλετε να φάμε μαγειρίτσα όλοι μαζί στο σπίτι μας?
-Όταν λες όλοι μαζί?
-Να, εσείς…, εμείς και οι γονείς μου. (Και η φρεσκοτηγανισμένη κατσαρίδα που θα σου βάλω στο πιάτο σου)
-Α και οι γονείς σου.
-Ε, ναι είπαμε να το γιορτάσουμε όλοι μαζί φέτος! (Ε, ναι εσύ κι εγώ δύσκολα να κάνουμε Ανάσταση). Δεν θα ήταν υπέροχο?
-Θα το συζητήσω με τον άνδρα μου και θα ενημερώσω τον Παναγιώτη. Σε αφήνω τώρα γιατί έχω δουλειά.
-Χαιρετίσματα στον (ήρωα) κύριο Γιάννη.
-Μπιμπ, μπιμπ, μπιμπ, μπιμπ.
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ
Η κυρία Στέλλα τηλεφώνησε στον Παναγιώτη την Μεγάλη Τρίτη το πρωί και του είπε πως θα ερχόντουσαν Μεγάλο Σάββατο πρωί μετά την Ακολουθία της Αποκαθήλωσης. Δεν ήρθαν από την Μεγάλη Παρασκευή γιατί η κυρά Στέλλα προτιμά τον ιερέα της και προτιμά να ψάλει τα εγκώμια στην χορωδία της εκκλησίας της. Μετά το τηλεφώνημα πείσμωσα και ήθελα πραγματικά να φανώ κυρία.
Σφουγγάρισα όλο το σπίτι, σκούπισα την αποθήκη, βγήκα για ψώνια, αγόρασα δώρα για όλους, πέρασα την gold πιστωτική για νέες κουρτίνες από τον Χυτήρογλου, ξεκρέμασα της ΙΚΕΑ που είχαμε σήμερα, έβαλα τις καινούργιες και πλήρωσα και για την εξπρές μεταφορά, βγήκα Ερμού για μεγάλες πιατέλες που δεν είχα, έστρωσα τα πλεκτά της κυρίας Στέλλας που μου χάρισε στον γάμο και τα είχα ακόμη τυλιγμένα στην συσκευασία του δώρου, έβγαλα από την ναφθαλίνη τα σεμέν της μαμάς, εξαφάνισα κάτι σόκιν εσώρουχα από την κρεβατοκάμαρα μας, γυάλισα με χημικό από το φαρμακείο το μπάνιο για να γυαλίζει και να απολυμανθεί μέχρι το ταβάνι. Ξόδεψα 398,74 Ευρώ μόνο για κατανάλωση από τα Τσάμπιον. Γάλα εβαπορέ, γάλα παστεριωμένο με 3.5%, γάλα παστεριωμένο με χαμηλά λιπαρά, πέντε είδη τσαγιών, μαρμελάδες φράουλα, βερίκοκο, βατόμουρο. Κρασιά ροζέ, κόκκινο, λευκό, πορτογαλικό, Νεμέα. Βγήκα πρωί-πρωί με βροχή στην λαϊκή, το καρότσι πήγε δύο φορές σπίτι-λαϊκή, λαϊκή-σπίτι φορτωμένο τίγκα μέχρι πάνω. Μεγάλη Πέμπτη έβαψα αυγά. Έβαλα τα δυνατά μου και αφού έβαψα κατακόκκινα και τα δάχτυλα των χεριών μου (μέχρι και σήμερα βγάζουν χρώμα τα άτιμα στον νιπτήρα) δοκίμασα κουλούρια. Πώς να δοκιμάσεις όμως, όταν νηστεύεις? Οπότε από εκεί στην γειτόνισσα. Αλβανίδα, κουκλάρα, μοιάζει με την Φουρέιρα.
-Δοκίμασε, φρεσκότατα.
-Α, κάνου δίαιτα!
-Βοήθησε με, έρχονται τα πεθερικά μου και νηστεύω. Δοκίμασε, πέτυχαν?
-Αχ, γλυκιά μου σε καταλαβαίνου.
-Για πες…
-ΜΜΜ, νούστουμα. Άσε εδού πιατέλα να φάει άντρα μου.
Μεγάλο Σάββατο που λέτε, ήρθαν τα πεθερικά! Μεσημέρι είπαν, μεσημέρι ήρθαν. Χτυπάει το κουδούνι… Τρέχει ο δικός μου, καμαρωτός καμαρωτός.
-Πουλί μου πως αδυνάτισες έτσι? (Τυφλή είσαι? Δεν βλέπεις που έχει βάλει πέντε κιλά?)
-Μαμά, στα κιλά μου είμαι. (Θα ήθελες κι εσύ! Άντε μην σε αρχίσω!)
-Ααααααα, ποιος να σου μαγειρέψει γιόκα μου. Έφυγες και άδειασε το σπίτι, μονάκριβε μου. (Κακάρωσε τα εσύ και θα στο γεμίσω το σπίτι στο άψε- σβήσε)
Καταφτάνω και εγώ.
-Κύριε Γιάννη, πως είστε? (Χάλια δείχνετε, αλλά με την μέγαρα που έχετε για γυναίκα, τι περίμενα?)
-Νύφη μου, καλά είμαι. Εσύ τι κάνεις? Τι ωραία που μυρίζει το σπίτι σας παιδιά μου.
(Χαλάλι τα αποσμητικά χώρου αξίας 26 Ευρώ! Μπράβο Σπυριδούλα, αυτοπεποίθηση, αυτοπεποίθηση!)
Τι το ήθελε, το μάτι της πεθεράς μου γυαλίζει και παίζει.
-Γιάννη, είναι αυτά τα χημικά που δείχνουν στην τηλεόραση. Η καλή η νοικοκυρά ανοίγει παράθυρα και δεν τα χρειάζεται αυτά.
-(Στα Καλτσάβραχα που μένεις ναι, εδώ έχει νέφος και φασαρία... δεν μπορείς να είσαι με παράθυρο ανοιχτό, αλλά Βλαχάρα είσαι, Βλαχάρα θα μείνεις!)
-Οι γονείς σου νύφη πως είναι?
-Καλά κύριε Γιάννη, δόξα το Θεό. Να, θα έρθουν από ώρα σε ώρα.
Η συνέχεια αύριο.
Εκκλησία, λαμπάδες, χρόνια πολλά και Μαγειρίτσες, έχει συνέχεια το πράγμα!
